اولین پنل های دربازکن لوله‌های صوتی بودند که صدا را منتقل می‌کردند. مفهوم سیستم‌های دربازکن (یا اینترکام) را در اواخر قرن نوزدهم، زمانی که مفهوم سیستم‌های ارتباطی دو طرفه اولیه گسترش یافت، می‌توان جستجو کرد. سیستم‌های دربازکن اولیه در درجه اول برای برقراری ارتباط در خانه ها استفاده می‌شد. با پذیرش گسترده تلفن در اوایل قرن بیستم، سیستم های دربازکن شروع به استفاده از تلفن برای ارتباط بین بخش های مختلف ساختمان کردند. در اواسط قرن بیستم، اولین سیستم های ورود تلفنی (دربازکن) ظهور کردند. این ساختار معمولاً شامل یک گوشی تلفن و یک دکمه تماس در ورودی ساختمان بود.