مروری کوتاه بر پیدایش سیستم‌های دربازکن

تولد اولین دربازکن

اولین پنل دم درب به شکل لوله‌هایی بود که صدا را تا 9 متر انتقال می‌داد، بدین صورت که شما می توانستید در یک طرف صحبت کنید و شخص مورد نظر در طرف دیگر صدای شما را بشنود. دقیقا همانند کار عملی اتصال دو قوطی با نخ که در دوره ابتدایی برای نمره تشویقی درس علوم تجربی انجام می‌دادیم.

اولین پنل صوتی نیز با حمل ارتعاشاتی کار می کرد، بدین صورت که امواج صوتی در هوای لوله منتشر می‌شدند، مغز ما این ارتعاشات را به عنوان صدا تعبیر می کند، تا اینجای کار همه چیز به شدت ساده انگارانه طراحی شده بود و عملا این سطح از تکنولوژی دربازکن ها برای استفاده گسترده در ساختمان، یک پروژه از پیش شکست خورده بود، چرا که اتصال انبوه لوله‌ها با هر واحد ساختمانی، هیچ توجیه قابل قبولی نداشت.

خوشبختانه الکساندر گراهام بل با اختراع تلفن در سال 1876 روح تازه‌ای به سیستم های ارتباطی دمید و موجب ظهور سیستم های ارتباطی دیگری نیز شد به طوری که این سیستم های نو ظهور در اوایل دهه 1900 در اکثر ساختمان ها استاندارد شدند و از آنها به عنوان سیستم های ورودی تلفنی یاد می‌شد، اولین دستگاه دربازکن مبتنی بر تلفن در سال 1894 توسط شرکت کلوگ سوئیچ‌بورد عرضه شد و به ثبت رسید. زمانی که یک مراجعه کننده دستگیره‌ای را روی پنل دم درب ورودی ساختمان می‌کشید، این دستگاه به کار می افتاد و یک مدار را می بست و بدین ترتیب جریان الکتریکی از طریق سیم‌کشی به گیرنده‌ای که در آپارتمان بود، برقرار می‌شد و گیرنده با ایجاد صدای وز وز ساکنین را از وجود مراجعه کننده آگاه می‌کرد.

مفهوم بنیادی سیستم‌های دربازکن (یا اینترکام) را همان طور که اشاره شد در اواخر قرن نوزدهم، زمانی که مفهوم سیستم‌های ارتباطی دو طرفه اولیه گسترش یافت، می‌توان جستجو کرد. سیستم‌های دربازکن اولیه در درجه اول برای برقراری ارتباط در خانه ها استفاده می‌شدند. با پذیرش گسترده تلفن در اوایل قرن بیستم، سیستم‌های دربازکن شروع به استفاده از تلفن برای ارتباط بین بخش های مختلف ساختمان کردند. در اواسط قرن بیستم، اولین سیستم های ورود تلفنی (دربازکن) ظهور کردند. این ساختار معمولاً شامل یک گوشی تلفن و یک دکمه تماس در ورودی ساختمان بود. مراجعین می‌توانستند این دکمه را فشار دهند و ساکنین ساختمان نیز با باز کردن قفل در از راه دور به راحتی به این سیستم دسترسی داشتند. با پیشرفت تکنولوژی در همین راستا، سیستم های دربازکن شروع به ادغام با سیستم های کنترل الکترونیکی کردند. این روش علاوه بر ارتباط صوتی، باعث بوجود آمدن ویژگی‌هایی مانند پین کدها یا کارت‌های ورود شد. در دهه 1980، سیستم های ورودی تلفنی یا در بازکن شروع به استفاده از صفحه کلیدهای لمسی به عنوان جایگزینی برای صفحه های شماره گیری سنتی کردند. امکان استفاده از پین کدها برای ورود فراهم شد و امنیت را نیز افزایش داد. پیشرفت‌های فناوری دیجیتال و بی‌سیم در دهه 1990 به بهبود سیستم‌های دربازکن کمک کرد و ارتباطات بی‌سیم، امکان استفاده راحت تر را فراهم می‌آورد و پردازش صوتی دیجیتال وضوح ارتباط صوتی را افزایش داد.

در دهه 2000 شاهد ادغام دوربین‌های ویدیویی در سیستم‌های ورودی تلفنی یا همان دربازکن بودیم که امکان مشاهده بصری مراجعه گنندگان را نیز فراهم کرد. سیستم‌های ورودی ویدیویی با امکان دادن به ساکنین برای دیدن و ارتباط با مراجعه کنندگان قبل از ورود، لایه امنیتی بیشتری را فراهم کردند. با پذیرش گسترده علم و فناوری، سیستم های دربازکن، امکان مدیریت از راه دور، ادغام با سایر سیستم‌های امنیتی و امکان استفاده از گوشی‌های هوشمند یا رایانه‌ها را برای کنترل کردن ورود و خروج فراهم ‌کردند. در سال های اخیر، سیستم های دربازکن به طور فزاینده و گسترده ای به سمت سامانه های مبتنی بر مدیریت از راه دور و کنترل بوسیله تلفن همراه از طریق برنامه‌های اختصاصی حرکت کرده‌اند.

تاریخچه سیستم های دربازکن منعکس کننده یک تکامل مستمر و پی در پی است که از طریق پیشرفت در کنترل دسترسی ها و فن آوری های ارتباطی میسر شده است. با ادامه پیشرفت فناوری، سیستم‌های در بازکن قابلیت‌های بیشتری را برای کنترل دسترسی و امنیت خواهند داشت. می‌توانید لیستی از بروزترین دربازکن ها یا آیفون های صوتی و تصویری موجود در بازار ایران را از بخش (آیفون صوتی و تصویری) مشاهده کنید.

تاکنون به مفهوم دربازکن دقت کرده اید؟

دربازکن در واقع یک سامانه کنترل دسترسی است که می تواند بخشی از یک سیستم کنترلی بزرگتر باشد. این سامانه در درجه اول برای کنترل و صدور مجوز دسترسی به بخش هایی از یک ساختمان، برای مراجعه کنندگان استفاده می شود.

هدف استفاده از این سامانه، کنترل دسترسی مراجعه کنندگان به بخش های کنترل شده یا حفاظت شده از  مجتمع های آپارتمانی، ساختمان های اداری، تجاری و درمانی می‌باشد. سیستم‌های پیشرفته‌تر را نیز می‌توان برای کنترل دسترسی پرسنل (ساکن، مستاجر، کارمند و غیره) به داخل این بخش‌ها به کار برد.

چنین ساختاری که زیر مجموعه سیستم های امنیتی به حساب می‌آید می‌تواند خانه یا ساختمان را تا حدودی هوشمند کند که یکی از فاکتورهای مهم خانه هوشمند نیز همانطور که در مقاله (خانه هوشمند چیست؟) به آن اشاره شده، بحث سیستم های امنیتی می باشد.

اما اهمیت سیستم های دربازکن در چیست؟

سیستم دربازکن امنیت و راحتی را برای مالکان و صاحبان ساختمان به ارمغان می آورد. امروزه ضبط صدا و تصویر و مشاهده مراجعه کنندگان در نقاط ورودی ساختمان بسیار حائز اهمیت می باشد و این سیستم به این امر مهم کمک شایانی می کند. دربازکن وسیله ای است که برای ارتباط دو طرفه بین نقطه ورود و ساکنین خانه و محیط کار استفاده می شود و در محیط‌های بسیار مختلفی نظیر مجتمع‌های آپارتمانی، ساختمان‌های اداری، شرکت‌ها، ویلاها و … مورد استفاده قرار می گیرد. سیستم های دربازکن یکی از مهمترین و بهترین دستگاه‌های موجود در بازار در رابطه با حفظ امنیت ملک شما هستند. همان آیفون تصویری باید در جایی نصب شود که دیدی کافی و گسترده‌ از ورودی درب ساختمان به ما بدهد، علاوه بر این برای داشتن دید بهتر باید نور مورد نیاز جهت دوربین به کار رفته در پنل آیفون نیز تامین باشد.

ورود دربازکن به بازار ایران

در زمانهایی قدیم که تکنولوژی آنقدر پیشرفت نکرده بود و شرایط زندگی مشکل‌تر از امروز بود، ما با صدای زنگ در، برای باز کردن آن به حیاط می‌رفتیم، بدون آنکه بدانیم چه کسی پشت در خانه منتظرمان ایستاده است. ولی به مرور زمان و با پیشرفت تکنولوژی و ورود دربازکن‌های معمولی به بازار ایران، این مشکلات کمتر شد. اما تاریخچه بکارگیری دربازکن در ایران به حوالی سال 1347 بر می‌گردد. در آن زمان اینترکام‌هایی به نام اف اف  شناخته می‌شد، پس از آن مارک آیفون ژاپن وارد بازار شد و بدین ترتیب نام این برند ژاپنی به دلیل پیشگام بودن در بازار ایران بر روی دربازکن ها ماندگار شد و امروزه مردم ایران از کلمه آیفون به جای دربازکن یا اینترکام استفاده می‌کنند، اتفاق مشابهی که برای شرکت‌های برف، ریکا، دلستر و .. نیز افتاد.